غرق غمم و قرار جانم مهديست
دل خسته ام و تاب و توانم مهديست
هر جمعه رسد به چشم گريان گويم
من بنده و صاحب الزمانم مهديست
اقا جونم،عشقم
دیده در حسرت دیدار شما مانده هنوز
و به امید نگاهت دل ما مانده هنوز
شب کسی برای تو سجاده وا نکرد بغضی ترک ندیده و گلویی صدا نکرد
انگار ما بدون حضور تو راحتیم وقتی کسی برای ظهورت دعا نکرد
ما را همین صدا نزدن بیخیال کرد ما را همین صدا نزدن با خدا نکرد
(هر وقت کارت داشتم صدات زدم هر وقت مشکل داشتم هر وقت درد داشتم صدات زدم،
دلم برات تنگ نشده بودآقا...)
وقتی که دامن تو رها شد زدست ما دست گناه دامن ما را رها نکرد
(آقام آقام ، غریب آقام، مظلوم آقام ای ....)
در روزگار ما تو بیابان نشین شدی خاکم به سر که دل ما حیا نکرد
(از بالا گناهان من سر از بیابونها در آوردی، از بالا نامردیهای من، هرشب پیش خدا برا ما ریش گرو
میذاری، صبح که از خواب بیدار میشم آبروتو میبرم، من که ادعا دارم شیعه امام زمانم ....)
توبه از اینکه دل بی بندو بار ما جایی برای آمدن یار وا نکرد
(اینقدر تو دلم آرزو جا دادم که دیگه جایی برای یوسف فاطمه نمونده....)
ای تنهای عالم ، ای غریب عالم ، آقام آقام ، غریب آقام .....
این جمعه هم سر آمد...
نیامد...
امام زمان تسلیت...
مهدی جان ببخش....
کوچـه پر مَــحَـن
داد میـزنه حســن
جلو چشــای مــن
مادرمـو نــــــزن
مادرمـو نــــــزن
مادرمـو نــــــزن
مادرمـه،هـمون که مونـده زیر پــات
مـــــادرمـه،مگـه نمیـــبـیـنه چشــات
مــادرمه،چشــات و وا کُــن و بـبـیـن
مـــــــادرمه،اونـی کـه افـتـاده زمـیـن
یک زن بــــار دار،امـان ز روزگـار
حســــن میـگه یِکـــم،مــادر دوام بیار
مــادرمـــه،همـون که سیـــلی میـزنی
مــــادرمه،هـمون که،تو کــوچه زدی
مــادرمه،همون که،گوشـش پــاره شد
تو روی خــاکی و مُـردن من بِجاست
مـــــــــــــــادر بـگو به من،گوشواره هات کجاســـــــــــــــــت
دلـــــــــــــبر من،فاطمه جون علی،بگو به مـــــــــــــــن
چرا لکنت زبان گرفت حسن،شبا توو خواب میگه نامرد نزن
میگه، حسن:
بی حیـــا جلو نیـــا، برو کنار
پیش مادر دستــتو، بالا نیــار
بابایی میاد الان با ذولفقار
زد سیــلی به روی مــادر، به روی مــادر، به روی مــادر
رفتم من به سوی مــادر، به سوی مــادر، به سوی مــادر
مــــادرمو نزنیـــــد
مـــــادرمو نزنیــــد
مــــــادرمو نزنیــــد
دلـــــــــی تاریــــکه، کوچــــــه ای باریکه
دست یک حرومـــــــی به، یه صورتـــــــی نزدیکه
یه مــــادر غـمگـیـن، یه دست سنگـیـن
جلو چشمای حسـن، مادرش افتـاد زمیـن
چـادرتو، بتــکان تا نبـینـه دختــر تو
چــــــــی آوردن توو کــــــوچه بر ســـر تو
فاطــــــــمه شکســــــته بـــــال و پــــــر تو
پــشــتـه دره، میخ در، سینـه شــوو داره میـبـُــــره
فِــضه رو صــدا میــزد با دلـــهره
مـحـسـنـــــــم دیـــگه تکــان نمیخـــوره
پشـتِ در، نشسته مــادر، نشسته مــادر، نشسته مــادر
پهلـویـش، شکسته مــادر، شکسته مــادر، شکسته مــادر
دعــــــــــــــــــــوا شــده
هیـزم آوردن آتیـش به پـا شده
با لــگد زدن به در، جـدا شده
توی خونـمون برو، بیـا شـده
فِـضه بیـا نفسم بریـد به زیر دست و پا
با لگـد زد به کمــــر، یه بی حیـــــا
فاصـله افتـاده بیـن دنـده ها
عشق منـــــــی، فاطــمه لبخنـد به طابـوت می زنـی
صورتت میـپـوشـونی، پیش منی
فاطـــمه هـمـش کنــار حـسـنـی
پاشـو بـبـیـن، فاطـمه علــی شده خونـه نـشــیـن
به خــدا آتـیـش گرفـتـم نـازنـیـن
وقـتـی که، دیـدم شـدی نـقـش زمـیـن
فاطــــمه، بـبـین دلگیرم، بـبـین دلگیرم، بـبـین دلگیرم
فاطــــمه، نـرو میمیرم، نـرو میمیرم، نـرو میمیرم
تقدیم به مادرم حضرت زهرا (س)
مهدی جان ببخش...
در فاطمیه از دل و جان گریه می کنیم
همراه با امام زمان گریه می کنیم
در فاطمیه رنگ جگر سرخ تر شود
آتش فشان غیرت ما شعله ور شود
شمشیر خشم شیعه پدیدار می شود
وقتی که حرف کوچه و دیوار می شود
لعنت به آنکه پایگذار سقیفه شد
لعنت به هر کسی که به ناحق خلیفه شد
لعنت بر آنکه برتن اسلام خرقه کرد
این قوم متحد شده را فرقه فرقه کرد
تکفیر دشمنان علی رکن کیش ماست
هر کس محب فاطمه شد،قوم وخویش ماست
ما بی خیال سیلی زهرا نمی شویم
راضی به ترک و نهی تبرا نمی شویم
قرآن و اهل بیت نبی اصل سنت است
هر کس جدا ز این دو شود،اهل بدعت است
ما همکلام منکر حیدر نمی شویم
«با قنفذ و مغیره برادر نمی شویم»
ما از الست طایفه ای سینه خسته ایم
ما بچه های مادر پهلو شکسته ایم
امروز اگر که سینه و زنجیر می زنیم
فردا به عشق فاطمه شمشیر می زنیم
ما را نبی «قبیله ی سلمان» خطاب کرد
روی غرور و غیرت ما هم حساب کرد
از ما بترس،طایفه ای پر اراده ایم
ما مثل کوه پشت علی ایستاده ایم
از اما بترس، شیعه ی سرسخت حیدریم
جان برکفان جبهه ی فتوای رهبریم
از جمعه ای بترس که روز سوارهاست
پشت سر امام زمان ذوالفقارهاست
از جمعه ای بترس،که دنیا به کام ماست
فرخنده روز پر ظفر انتقام ماست
از جمعه ای بترس،که پولاد می شویم
از هرم عشق مالک ومقداد می شویم
آقای ما در این جهان دیگر نمانده عدل و داد
ای وای ما برگشته اند قوم ثمود و قوم عاد
در این جهان پرتنش دیگر همه سرگشته اند
بنگر چگونه مردمان از دین حق برگشته اند
بنگر که این دنیا شده سرشار از ظلم و ستم
تعداد اهل حق ببین هر روز می گردد چه کم
مردم همه در ظلمت جهل و تباهی مانده اند
از شدت ظلم و گناه در کار خود وا مانده اند
آقای ما در این جهان منجی تویی از بهر ما
بهر ظهورت می کنیم در سجده ها ذکر و دعا
دیگر نمانده عدل و داد از دست این نامردمان
آقا بیا تا پر شود از عدل تـــــــــان کل جــــهان
آری ، روزی که بازار تعلقات دنیا را تعطیل کنیم ؛
او خواهد آمد
" امام زمان آمدنی نیست ، بلکه آوردنی است. "
همه روز روزه بودن همه شب نماز کردن
همه ساله حج نمودن سفر حجاز کردن
از مدینه تا به کعبه سر پا برهنه رفتن
دو لب از برای لبیک وظیفه باز کردن
به مساجد و معابد همه اعتکاف جستن
ز ملاهی و مناهی همه احتراز کردن
شب جمعه ها نخفتن بخدای راز گفتن
ز وجود بی نیازش طلب نیاز کردن
به خدا که هیچ یک را ثمر آنقدر نباشد
که برای ناامیدی در بسته باز کردن
آقا جون به خدا خودم میدونم یه گوشه چشمتم از سرم زیادیه.
فقط یه نیم نگاهی زیر پات کن.
إِلَهِي عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفَاءُ وَ انْكَشَفَ الْغِطَاءُ وَ انْقَطَعَ الرَّجَاءُ
وَ ضَاقَتِ الْأَرْضُ وَ مُنِعَتِ السَّمَاءُ وَ أَنْتَ الْمُسْتَعَانُ وَ
إِلَيْكَ الْمُشْتَكَى وَ عَلَيْكَ الْمُعَوَّلُ فِي الشِّدَّةِ وَ الرَّخَاءِ
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ أُولِي الْأَمْرِ الَّذِينَ فَرَضْتَ عَلَيْنَا
طَاعَتَهُمْ وَ عَرَّفْتَنَا بِذَلِكَ مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنَّا بِحَقِّهِمْ فَرَجا عَاجِلا قَرِيبا
كَلَمْحِ الْبَصَرِ أَوْ هُوَ أَقْرَبُ يَا مُحَمَّدُ يَا عَلِيُّ يَا عَلِيُّ يَا
مُحَمَّدُ اكْفِيَانِي فَإِنَّكُمَا كَافِيَانِ وَ انْصُرَانِي فَإِنَّكُمَا نَاصِرَانِ
يَا مَوْلانَا يَا صَاحِبَ الزَّمَانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ أَدْرِكْنِي أَدْرِكْنِي
أَدْرِكْنِي السَّاعَةَ السَّاعَةَ السَّاعَةَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ
يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ
خدايا گرفتارى بزرگ شد،و پوشيده بر ملا گشت،
و پرده كنار رفت،و اميد بريده گشت،و زمين تنگ شد،
و خيرات آسمان دريغ شد و پشتيبان تويى،
و شكايت تنها به جانب تو است،
در سختى و آسانى تنها بر تو اعتماد است،
تقدیم به مادرم حضرت زهرا (س)
مهدی جان ببخش...
در فاطمیه از دل و جان گریه می کنیم
همراه با امام زمان گریه می کنیم
در فاطمیه رنگ جگر سرخ تر شود
آتش فشان غیرت ما شعله ور شود
شمشیر خشم شیعه پدیدار می شود
وقتی که حرف کوچه و دیوار می شود
لعنت به آنکه پایگذار سقیفه شد
لعنت به هر کسی که به ناحق خلیفه شد
لعنت بر آنکه برتن اسلام خرقه کرد
این قوم متحد شده را فرقه فرقه کرد
تکفیر دشمنان علی رکن کیش ماست
هر کس محب فاطمه شد،قوم وخویش ماست
ما بی خیال سیلی زهرا نمی شویم
راضی به ترک و نهی تبرا نمی شویم
قرآن و اهل بیت نبی اصل سنت است
هر کس جدا ز این دو شود،اهل بدعت است
ما همکلام منکر حیدر نمی شویم
«با قنفذ و مغیره برادر نمی شویم»
ما از الست طایفه ای سینه خسته ایم
ما بچه های مادر پهلو شکسته ایم
امروز اگر که سینه و زنجیر می زنیم
فردا به عشق فاطمه شمشیر می زنیم
ما را نبی «قبیله ی سلمان» خطاب کرد
روی غرور و غیرت ما هم حساب کرد
از ما بترس،طایفه ای پر اراده ایم
ما مثل کوه پشت علی ایستاده ایم
از اما بترس، شیعه ی سرسخت حیدریم
جان برکفان جبهه ی فتوای رهبریم
از جمعه ای بترس که روز سوارهاست
پشت سر امام زمان ذوالفقارهاست
از جمعه ای بترس،که دنیا به کام ماست
فرخنده روز پر ظفر انتقام ماست
از جمعه ای بترس،که پولاد می شویم
از هرم عشق مالک ومقداد می شویم
عمر ما رفت و چشم اتظاریم ای خدا مگر ما دل نداریم
نام زیبایت ای دلبر من دل چه اسان ربود از بر من
دم به دم عشق روی تو ای گل می برد عقل و هوش از سر مند
ساقی برنم هستی تو هستی از چه خالی بود ساغر من
کی نصیبم شود تا ببینم دلبر من بود در بر من
دل به خال سیاه تو بستم از می انتظارتو هستم
در سر كويت از پا در ايم از كرم گر نگيري تو دستم
روزی هزار بار دلت را شکسته ام
بیخود به انتظار وصالت نشسته ام
هربار این تویی که رسیدی و در زدی
هربار این منم که در خانه بسته ام
هر جمعه قول میدهم آدم شوم ولی
هم عهد خویش هم دلت را شکسته ام...
مهدی جانم نمیدانم این چه جور دوست داشتنه
دوستت دارم ولی هر روز ناراحتت میکنم....
و
مهدی جانم نمیدانم این چه رسمه عاشق بودنه
عاشقتم ولی هر روز با اعمالم تو را به گریه وا میدارم...
به جون مادرت زهرا خودمم از خودم خسته شده ام
ای مهدی جانم خودت بالای سرم باش
و
خودت مواظبم باش
ادعای دوستی دارم ولی ای وای من
روز و شبها گریه کرد از دست من مولای من
روزها رفت و من از مولای خوبم غافلم
هرکسی را جا داده ام من در دلم
اولش میگم من نمیدانم چه کس تقدیر این دل را نوشت اما حالا دارم میگم
آری تقدیر این دل را به دست خود بنوشته ام
من هزاران بار قلب مولایم بشکسته ام
مهدی جونم ببخشم...
گفتم که بی قرار تو باشم ….ولی نشد
تنها در انتظار تو باشم ….ولی نشد
گفتم به دل که جلب رضایت کند … نکرد
گفتم که جان نثار تو باشم ولی نشد
گفتم که میرسی تو و من هم دعا کنم
در دولت تو یار تو باشم ولی نشد
گفتم که تا اجل نرسیده است لحظه ای
در خیمه ات کنار تو باشم ولی نشد
گفتم که خاک پای تو را تاج سر کنم
چون خاک رهگذار تو باشم ولی نشد
گفتم به قدر آه دل دلشکستگان
در روزگار تو باشم ولی نشد
گفتم دعا کنم که بیایی ببینمت
مانند مهزیار تو باشم ولی نشد
گفتم شمیم ماه مبارک که میرسد
در روضه بی قرار تو باشم ….ولی نشد
خودمانیم ها ولی من هم، عشقبازی جالبی دارم
شنبه تا جمعه طی شده تازه، یادم افتاده صاحبی دارم
«دارم از دست میروم آقا پس چرا دیر کرده ای شاها»
او نه اصلاْ خودم که می دانم ادعاهای کاذبی دارم
سال ها غایب است و باور کن کک من هم نمی گزد اما
باز هم با دروغ می گویم «تو بیا کار واجبی دارم»
او نبوده چه کار کردم من؟ به کدام آب و آتشی زده ام؟
شنبه تا پنجشنبه خوش جمعه٬:وای من نیز غایبی دارم
کم کم دلم از این و از آن سیر میشود
با چشم مهربان تو تسخیر میشود
این خوابها که همسفر هر شب من است
یک روز مو به مو همه تعبیر میشود
فرصت گذشت وقت زیادی نمانده است
تعجیل کن عزیز دلم دیر میشود
۹ماه كلاس وتمرين براي يك امتحان يك ساعته،
وهزاران قرن هفته فقط براي يك جمعه
وما شب امتحاني ها،هميشه منتظرلغو امتحان...
ببخش آقا
آماده گردیده قلبم خدایی شه بار سفر بسته کرب وبلایی شه
لحظه شماری گشته کار هر شب و روزم تا کی بشینم از کرب و بلا سوزم
حسین ثارالله ثالله ابا عبدالله
بنگر بر این قلبم از غصه بشکسته من کربلا می خوام وا کن در بسته
امضا کن آقا که دگر صبر و قرارم نیست این کار خیره حاجت هیچ اسخاره نیست
بــــــــــہ درون دلــــــــــم خوش آمــــــــــدید...